سلامی چو بوی خوش آشنایی..!

آخیییی وبلاگم چه بزرگ شدی عزیزم

این اولین پست وبلاگمه که از خونه ی خودم ارسال میشه! خونه خودمون درواقع و کامپیوتر شخصی سجاد! که حالا دونفره شده

حدود شیش ماه از ازدواجمون و یکم کمتر از یک سال از عقدمون میگذره

خدارو صدهزار مرتبه شکر زندگی اروم و خوبی کنار بهترین مرد دنیا دارم

با ارامشی که حالا دارم  وضعیت کنترل ادرارم هم بهتر شده. پوشک نوزادی سایز دو میزارم تو خونه و سعی میکنم بیشتر دستشویی برم. البته انصافا تنبلی و جیش تو پوشک یه اولویت خاصی داره همچنان

برخورد و رفتار خانواده سجاد هم خیلی خوبه باهام و میبتونم بگم فرقی بین من و سجاد نمیزارن. همین باعث یه علاقه و صمیمیت خیلی عمیق و ارامش بخش بینمون شده

سجاد هم تو خانواده ی من جای خودش و کاملا باز کرده و حساب ویژه ای روش باز کردن. میتونم علاقه و اعتماد عمیق خانوادم و بهش حس کنم و ببینم.از این بابت هم خیلی خوشحالم و به سجاد افتخار میکنم

و اما خونه داری

معقوله ای است بسیار پیچیده و پیوسته!

بنظرم ایجاد تنوع در زندگی یک اصل بسیااار تا بسیااار مهمه

میزان موفقیت در این کار رو هم میشه از طریق واکنش های همسر در زمان ورود به خونه متوجه شد

- ا الی غذا پختی 

-نیمرو بخوریم یا یه چیزی از بیرون بگیرم؟! 

-الی پتو ا کجان؟ باز شستیشون؟!!

-ااا خونه رو مرتب کردی 

- من ظرفا رو میشورم تو یه جم و جور لباسا رو بکن

......

 

اخ اخ بادمجونا اش اومدن گذاشتم با سرکه بپذن واسه ترشی شکم پر برم خاموش کنم زیرش و تا حلیم نشدن

 

 

زندگی خصوصی یک بیمار اکستروفی...