امید...

این که نیت خوبی داشته باشیم به این معنی نیست که حتما به نتیجه ی ظاهری خوبی هم میرسیم. اما من ایمان دارم که پشت این ظاهر لایه ای هست از باطن کارها، افکار، و نیات ما که در لحظه تاثیرش رو بر جهان پیرامونمون و قبل از اون روی وجود خود ما میگذاره. 

وقتی با تمام وجود برای کار خیری قدم برمیداریم این جریان سبز و نورانی تمام وجود و اطراف ما رو روشن میکنه، جدا از این که آیا به سر انجام میرسه یا میزارن که برسه یا نه!

بخاطر همین فکر میکنم تظاهر به خوب بودن از احمقانه ترین کار های انسان! شاید بتونید تمام اطرافیانتون و فریب بدین و اونها رو حتی وادار به تحسین خودتون و کار هاتون کنید اما در واقع این فقط بخش کوچیکی از ماجراست!

چیزی شبیه اتش سوزی در کف جنگلی انبوه! اتش نشان ها که خوب این خطر و میشناسن کف جنگل رو با دقت زیاد به دنبال کوچکترین اثر اتیش میگردن. اون ها خوب میدونن که زیر این ظاهر اروم اتیشی روشن شده که وقتی قابل دیدن میشه دیگه به هیچ طریقی قابل کنترل نیست...

باید مراقب بود! چادر زدن کنار این جنگل به ظاهر زیبا حتما خطرات بزرگی داره!

من به شخصه معتقدم وظایفی نسبت به دنیای اطرافم دارم و وظایفی بزرگتر نسبت به خودم.  وقتی کسی بدی یا ظلمی بهم میکنه وظیفه ی خودم میدونم که بخاطر منافع ظاهری خودم روش سرپوش نزارم، انکارش نکنم و کاری نکنم که باعث توجیح یا پاک نشون دادن اون زشتی بشه. اما اجازه نمیدوم با تداوم حضور این جریان و ادم هاش در زندگیم اسیب بزرگتری ببینم.

حذف این ادم ها از دنیاتون بزرگترین تاوان زشتیشونه...

یادمون باشه نوری که با نیت ها و تلاش های عاشقانمون به اطرافمون هدیه میدیم با ارزش ترین گوهر دنیاست... اجازه ندیم زشتی ادم ها زیبایی هایی رو که به ما تعلق دارن و ازمون بگیره...

خداوند حافظ و راهنمای باشند.